auctōror - Diatesi passiva
(auctōro, auctōras, auctoravi, auctoratum, auctōrāre)verbo transitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
auctōror
II sing.
auctōrāris, auctōrāre
III sing.
auctōrātur
I plur.
auctōrāmur
II plur.
auctōramĭni
III plur.
auctōrantur
IMPERFETTO
I sing.
auctōrābar
II sing.
auctōrabāris, auctōrabāre
III sing.
auctōrabātur
I plur.
auctōrabāmur
II plur.
auctōrabamĭni
III plur.
auctōrabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
auctōrābor
II sing.
auctōrabĕris, auctōrabĕre
III sing.
auctōrabĭtur
I plur.
auctōrabĭmur
II plur.
auctōrabimĭni
III plur.
auctōrabuntur
PERFETTO
I sing.
auctoratus, –a, –um sum
II sing.
auctoratus, –a, –um es
III sing.
auctoratus, –a, –um est
I plur.
auctorati, –ae, –a sumus
II plur.
auctorati, –ae, –a estis
III plur.
auctorati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
auctoratus, –a, –um eram
II sing.
auctoratus, –a, –um eras
III sing.
auctoratus, –a, –um erat
I plur.
auctorati, –ae, –a eramus
II plur.
auctorati, –ae, –a eratis
III plur.
auctorati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
auctoratus, –a, –um ero
II sing.
auctoratus, –a, –um eris
III sing.
auctoratus, –a, –um erit
I plur.
auctorati, –ae, –a erimus
II plur.
auctorati, –ae, –a eritis
III plur.
auctorati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
auctōrer
II sing.
auctōrēris, auctōrēre
III sing.
auctōrētur
I plur.
auctōrēmur
II plur.
auctōremĭni
III plur.
auctōrentur
IMPERFETTO
I sing.
auctōrārer
II sing.
auctōrarēris, auctōrarēre
III sing.
auctōrarētur
I plur.
auctōrarēmur
II plur.
auctōraremĭni
III plur.
auctōrarentur
PERFETTO
I sing.
auctoratus, –a, –um sim
II sing.
auctoratus, –a, –um sis
III sing.
auctoratus, –a, –um sit
I plur.
auctorati, –ae, –a simus
II plur.
auctorati, –ae, –a sitis
III plur.
auctorati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
auctoratus, –a, –um essem
II sing.
auctoratus, –a, –um esses
III sing.
auctoratus, –a, –um esset
I plur.
auctorati, –ae, –a essemus
II plur.
auctorati, –ae, –a essetis
III plur.
auctorati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
auctōrāre
II plur.
auctōramĭni
FUTURO
II sing.
auctōrātor
III sing.
auctōrātor
II plur.
–
III plur.
auctōrantor
PARTICIPIO
PERFETTO
auctoratus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
auctōrāri
PERFETTO
Singolare:
auctoratus, –a, –um esse
Plurale:
auctorati, –ae, –a esse
FUTURO
auctoratum esse
GERUNDIVO
auctōrandus, –a, –um
SUPINO
auctoratu
Vedi la forma attiva di questo lemma
auctōror v. tr. I coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android