attŏnor - Diatesi passiva
(attŏno, attŏnas, attonui, attonitum, attŏnāre)verbo transitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
attŏnor
II sing.
attŏnāris, attŏnāre
III sing.
attŏnātur
I plur.
attŏnāmur
II plur.
attŏnamĭni
III plur.
attŏnantur
IMPERFETTO
I sing.
attŏnābar
II sing.
attŏnabāris, attŏnabāre
III sing.
attŏnabātur
I plur.
attŏnabāmur
II plur.
attŏnabamĭni
III plur.
attŏnabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
attŏnābor
II sing.
attŏnabĕris, attŏnabĕre
III sing.
attŏnabĭtur
I plur.
attŏnabĭmur
II plur.
attŏnabimĭni
III plur.
attŏnabuntur
PERFETTO
I sing.
attonitus, –a, –um sum
II sing.
attonitus, –a, –um es
III sing.
attonitus, –a, –um est
I plur.
attoniti, –ae, –a sumus
II plur.
attoniti, –ae, –a estis
III plur.
attoniti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
attonitus, –a, –um eram
II sing.
attonitus, –a, –um eras
III sing.
attonitus, –a, –um erat
I plur.
attoniti, –ae, –a eramus
II plur.
attoniti, –ae, –a eratis
III plur.
attoniti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
attonitus, –a, –um ero
II sing.
attonitus, –a, –um eris
III sing.
attonitus, –a, –um erit
I plur.
attoniti, –ae, –a erimus
II plur.
attoniti, –ae, –a eritis
III plur.
attoniti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
attŏner
II sing.
attŏnēris, attŏnēre
III sing.
attŏnētur
I plur.
attŏnēmur
II plur.
attŏnemĭni
III plur.
attŏnentur
IMPERFETTO
I sing.
attŏnārer
II sing.
attŏnarēris, attŏnarēre
III sing.
attŏnarētur
I plur.
attŏnarēmur
II plur.
attŏnaremĭni
III plur.
attŏnarentur
PERFETTO
I sing.
attonitus, –a, –um sim
II sing.
attonitus, –a, –um sis
III sing.
attonitus, –a, –um sit
I plur.
attoniti, –ae, –a simus
II plur.
attoniti, –ae, –a sitis
III plur.
attoniti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
attonitus, –a, –um essem
II sing.
attonitus, –a, –um esses
III sing.
attonitus, –a, –um esset
I plur.
attoniti, –ae, –a essemus
II plur.
attoniti, –ae, –a essetis
III plur.
attoniti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
attŏnāre
II plur.
attŏnamĭni
FUTURO
II sing.
attŏnātor
III sing.
attŏnātor
II plur.
–
III plur.
attŏnantor
PARTICIPIO
PERFETTO
attonitus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
attŏnāri
PERFETTO
Singolare:
attonitus, –a, –um esse
Plurale:
attoniti, –ae, –a esse
FUTURO
attonitum esse
GERUNDIVO
attŏnandus, –a, –um
SUPINO
attonitu
Vedi la forma attiva di questo lemma
attŏnor v. tr. I coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android