applĭcor - Diatesi passiva

(applĭco, applĭcas, applicatum, applĭcāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
applĭcor
II sing.
applĭcāris, applĭcāre
III sing.
applĭcātur
I plur.
applĭcāmur
II plur.
applĭcamĭni
III plur.
applĭcantur
IMPERFETTO
I sing.
applĭcābar
II sing.
applĭcabāris, applĭcabāre
III sing.
applĭcabātur
I plur.
applĭcabāmur
II plur.
applĭcabamĭni
III plur.
applĭcabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
applĭcābor
II sing.
applĭcabĕris, applĭcabĕre
III sing.
applĭcabĭtur
I plur.
applĭcabĭmur
II plur.
applĭcabimĭni
III plur.
applĭcabuntur
PERFETTO
I sing.
applicatus, –a, –um sum
II sing.
applicatus, –a, –um es
III sing.
applicatus, –a, –um est
I plur.
applicati, –ae, –a sumus
II plur.
applicati, –ae, –a estis
III plur.
applicati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
applicatus, –a, –um eram
II sing.
applicatus, –a, –um eras
III sing.
applicatus, –a, –um erat
I plur.
applicati, –ae, –a eramus
II plur.
applicati, –ae, –a eratis
III plur.
applicati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
applicatus, –a, –um ero
II sing.
applicatus, –a, –um eris
III sing.
applicatus, –a, –um erit
I plur.
applicati, –ae, –a erimus
II plur.
applicati, –ae, –a eritis
III plur.
applicati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
applĭcer
II sing.
applĭcēris, applĭcēre
III sing.
applĭcētur
I plur.
applĭcēmur
II plur.
applĭcemĭni
III plur.
applĭcentur
IMPERFETTO
I sing.
applĭcārer
II sing.
applĭcarēris, applĭcarēre
III sing.
applĭcarētur
I plur.
applĭcarēmur
II plur.
applĭcaremĭni
III plur.
applĭcarentur
PERFETTO
I sing.
applicatus, –a, –um sim
II sing.
applicatus, –a, –um sis
III sing.
applicatus, –a, –um sit
I plur.
applicati, –ae, –a simus
II plur.
applicati, –ae, –a sitis
III plur.
applicati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
applicatus, –a, –um essem
II sing.
applicatus, –a, –um esses
III sing.
applicatus, –a, –um esset
I plur.
applicati, –ae, –a essemus
II plur.
applicati, –ae, –a essetis
III plur.
applicati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
applĭcāre
II plur.
applĭcamĭni
FUTURO
II sing.
applĭcātor
III sing.
applĭcātor
II plur.
III plur.
applĭcantor
PARTICIPIO
PERFETTO
applicatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
applĭcāri
PERFETTO
Singolare:
applicatus, –a, –um esse
Plurale:
applicati, –ae, –a esse
FUTURO
applicatum esse
GERUNDIVO
applĭcandus, –a, –um
SUPINO
applicatu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:APPLICOR100}}