Donazione

ămoenor - Diatesi passiva

(ămoeno, ămoenas, amoenatum, ămoenāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
ămoenor
II sing.
ămoenāris, ămoenāre
III sing.
ămoenātur
I plur.
ămoenāmur
II plur.
ămoenamĭni
III plur.
ămoenantur
IMPERFETTO
I sing.
ămoenābar
II sing.
ămoenabāris, ămoenabāre
III sing.
ămoenabātur
I plur.
ămoenabāmur
II plur.
ămoenabamĭni
III plur.
ămoenabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
ămoenābor
II sing.
ămoenabĕris, ămoenabĕre
III sing.
ămoenabĭtur
I plur.
ămoenabĭmur
II plur.
ămoenabimĭni
III plur.
ămoenabuntur
PERFETTO
I sing.
amoenatus, –a, –um sum
II sing.
amoenatus, –a, –um es
III sing.
amoenatus, –a, –um est
I plur.
amoenati, –ae, –a sumus
II plur.
amoenati, –ae, –a estis
III plur.
amoenati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
amoenatus, –a, –um eram
II sing.
amoenatus, –a, –um eras
III sing.
amoenatus, –a, –um erat
I plur.
amoenati, –ae, –a eramus
II plur.
amoenati, –ae, –a eratis
III plur.
amoenati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
amoenatus, –a, –um ero
II sing.
amoenatus, –a, –um eris
III sing.
amoenatus, –a, –um erit
I plur.
amoenati, –ae, –a erimus
II plur.
amoenati, –ae, –a eritis
III plur.
amoenati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
ămoener
II sing.
ămoenēris, ămoenēre
III sing.
ămoenētur
I plur.
ămoenēmur
II plur.
ămoenemĭni
III plur.
ămoenentur
IMPERFETTO
I sing.
ămoenārer
II sing.
ămoenarēris, ămoenarēre
III sing.
ămoenarētur
I plur.
ămoenarēmur
II plur.
ămoenaremĭni
III plur.
ămoenarentur
PERFETTO
I sing.
amoenatus, –a, –um sim
II sing.
amoenatus, –a, –um sis
III sing.
amoenatus, –a, –um sit
I plur.
amoenati, –ae, –a simus
II plur.
amoenati, –ae, –a sitis
III plur.
amoenati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
amoenatus, –a, –um essem
II sing.
amoenatus, –a, –um esses
III sing.
amoenatus, –a, –um esset
I plur.
amoenati, –ae, –a essemus
II plur.
amoenati, –ae, –a essetis
III plur.
amoenati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
ămoenāre
II plur.
ămoenamĭni
FUTURO
II sing.
ămoenātor
III sing.
ămoenātor
II plur.
–
III plur.
ămoenantor
PARTICIPIO
PERFETTO
amoenatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
ămoenāri
PERFETTO
Singolare:
amoenatus, –a, –um esse
Plurale:
amoenati, –ae, –a esse
FUTURO
amoenatum esse
GERUNDIVO
ămoenandus, –a, –um
SUPINO
amoenatu

Vedi la forma attiva di questo lemma

‹ ămoeno
ămoenus ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
amoenatus agg. inf. perf.
ămoenē avv.
ămoenĭtās sost. femm. III decl.
ămoenĭtĕr avv.
ămoeno v. tr. I coniug.
ămoenor v. tr. I coniug.
ămoenus agg. I cl.
ămolans agg. part. pres. II cl.
amolatūrūs agg. part. fut.
amolatus agg. part. perf. I cl.
amolatus agg. inf. perf.
āmōliens agg. part. pres. II cl.
āmōlĭor v. tr. dep. IV coniug.
āmōlītĭo sost. femm. III decl.
amolitūrūs agg. part. fut.
amolitus agg. part. perf. I cl.
ămolo v. tr. I coniug.
ămolor v. tr. I coniug.
ămolum Sost. nt. II decl.
ămōmon Sost. nt. II decl.
{{ID:AMOENOR100}}
---CACHE---
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android