āmandor - Diatesi passiva

(āmando, āmandas, amandavi, amandatum, āmandāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
āmandor
II sing.
āmandāris, āmandāre
III sing.
āmandātur
I plur.
āmandāmur
II plur.
āmandamĭni
III plur.
āmandantur
IMPERFETTO
I sing.
āmandābar
II sing.
āmandabāris, āmandabāre
III sing.
āmandabātur
I plur.
āmandabāmur
II plur.
āmandabamĭni
III plur.
āmandabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
āmandābor
II sing.
āmandabĕris, āmandabĕre
III sing.
āmandabĭtur
I plur.
āmandabĭmur
II plur.
āmandabimĭni
III plur.
āmandabuntur
PERFETTO
I sing.
amandatus, –a, –um sum
II sing.
amandatus, –a, –um es
III sing.
amandatus, –a, –um est
I plur.
amandati, –ae, –a sumus
II plur.
amandati, –ae, –a estis
III plur.
amandati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
amandatus, –a, –um eram
II sing.
amandatus, –a, –um eras
III sing.
amandatus, –a, –um erat
I plur.
amandati, –ae, –a eramus
II plur.
amandati, –ae, –a eratis
III plur.
amandati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
amandatus, –a, –um ero
II sing.
amandatus, –a, –um eris
III sing.
amandatus, –a, –um erit
I plur.
amandati, –ae, –a erimus
II plur.
amandati, –ae, –a eritis
III plur.
amandati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
āmander
II sing.
āmandēris, āmandēre
III sing.
āmandētur
I plur.
āmandēmur
II plur.
āmandemĭni
III plur.
āmandentur
IMPERFETTO
I sing.
āmandārer
II sing.
āmandarēris, āmandarēre
III sing.
āmandarētur
I plur.
āmandarēmur
II plur.
āmandaremĭni
III plur.
āmandarentur
PERFETTO
I sing.
amandatus, –a, –um sim
II sing.
amandatus, –a, –um sis
III sing.
amandatus, –a, –um sit
I plur.
amandati, –ae, –a simus
II plur.
amandati, –ae, –a sitis
III plur.
amandati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
amandatus, –a, –um essem
II sing.
amandatus, –a, –um esses
III sing.
amandatus, –a, –um esset
I plur.
amandati, –ae, –a essemus
II plur.
amandati, –ae, –a essetis
III plur.
amandati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
āmandāre
II plur.
āmandamĭni
FUTURO
II sing.
āmandātor
III sing.
āmandātor
II plur.
III plur.
āmandantor
PARTICIPIO
PERFETTO
amandatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
āmandāri
PERFETTO
Singolare:
amandatus, –a, –um esse
Plurale:
amandati, –ae, –a esse
FUTURO
amandatum esse
GERUNDIVO
āmandandus, –a, –um
SUPINO
amandatu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:AMANDOR100}}