adtrĭbŭor - Diatesi passiva
(adtrĭbŭo, adtrĭbŭis, adtribui, adtributum, adtrĭbŭĕre)verbo transitivo III coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
adtrĭbŭor
II sing.
adtrĭbŭĕris, adtrĭbŭĕre
III sing.
adtrĭbŭĭtur
I plur.
adtrĭbŭĭmur
II plur.
adtrĭbŭimĭni
III plur.
adtrĭbŭuntur
IMPERFETTO
I sing.
adtrĭbŭēbar
II sing.
adtrĭbŭebāris, adtrĭbŭebāre
III sing.
adtrĭbŭebātur
I plur.
adtrĭbŭebāmur
II plur.
adtrĭbŭebamĭni
III plur.
adtrĭbŭebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
adtrĭbŭar
II sing.
adtrĭbŭēris, adtrĭbŭēre
III sing.
adtrĭbŭētur
I plur.
adtrĭbŭēmur
II plur.
adtrĭbŭemĭni
III plur.
adtrĭbŭentur
PERFETTO
I sing.
adtributus, –a, –um sum
II sing.
adtributus, –a, –um es
III sing.
adtributus, –a, –um est
I plur.
adtributi, –ae, –a sumus
II plur.
adtributi, –ae, –a estis
III plur.
adtributi, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
adtributus, –a, –um eram
II sing.
adtributus, –a, –um eras
III sing.
adtributus, –a, –um erat
I plur.
adtributi, –ae, –a eramus
II plur.
adtributi, –ae, –a eratis
III plur.
adtributi, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
adtributus, –a, –um ero
II sing.
adtributus, –a, –um eris
III sing.
adtributus, –a, –um erit
I plur.
adtributi, –ae, –a erimus
II plur.
adtributi, –ae, –a eritis
III plur.
adtributi, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
adtrĭbŭar
II sing.
adtrĭbŭāris, adtrĭbŭāre
III sing.
adtrĭbŭātur
I plur.
adtrĭbŭāmur
II plur.
adtrĭbŭamĭni
III plur.
adtrĭbŭantur
IMPERFETTO
I sing.
adtrĭbŭĕrer
II sing.
adtrĭbŭerēris, adtrĭbŭerēre
III sing.
adtrĭbŭerētur
I plur.
adtrĭbŭerēmur
II plur.
adtrĭbŭeremĭni
III plur.
adtrĭbŭerentur
PERFETTO
I sing.
adtributus, –a, –um sim
II sing.
adtributus, –a, –um sis
III sing.
adtributus, –a, –um sit
I plur.
adtributi, –ae, –a simus
II plur.
adtributi, –ae, –a sitis
III plur.
adtributi, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
adtributus, –a, –um essem
II sing.
adtributus, –a, –um esses
III sing.
adtributus, –a, –um esset
I plur.
adtributi, –ae, –a essemus
II plur.
adtributi, –ae, –a essetis
III plur.
adtributi, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
adtrĭbŭĕre
II plur.
adtrĭbŭimĭni
FUTURO
II sing.
adtrĭbŭĭtor
III sing.
adtrĭbŭĭtor
II plur.
–
III plur.
adtrĭbŭuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
adtributus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
adtrĭbŭi
PERFETTO
Singolare:
adtributus, –a, –um esse
Plurale:
adtributi, –ae, –a esse
FUTURO
adtributum esse
GERUNDIVO
adtrĭbŭendus, –a, –um
SUPINO
adtributu
Vedi la forma attiva di questo lemma
adtrĭbŭor v. tr. III coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android