adsultor - Diatesi passiva

(adsulto, adsultas, adsultavi, adsultatum, adsultāre)

verbo transitivo e intransitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
adsultor
II sing.
adsultāris, adsultāre
III sing.
adsultātur
I plur.
adsultāmur
II plur.
adsultamĭni
III plur.
adsultantur
IMPERFETTO
I sing.
adsultābar
II sing.
adsultabāris, adsultabāre
III sing.
adsultabātur
I plur.
adsultabāmur
II plur.
adsultabamĭni
III plur.
adsultabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
adsultābor
II sing.
adsultabĕris, adsultabĕre
III sing.
adsultabĭtur
I plur.
adsultabĭmur
II plur.
adsultabimĭni
III plur.
adsultabuntur
PERFETTO
I sing.
adsultatus, –a, –um sum
II sing.
adsultatus, –a, –um es
III sing.
adsultatus, –a, –um est
I plur.
adsultati, –ae, –a sumus
II plur.
adsultati, –ae, –a estis
III plur.
adsultati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
adsultatus, –a, –um eram
II sing.
adsultatus, –a, –um eras
III sing.
adsultatus, –a, –um erat
I plur.
adsultati, –ae, –a eramus
II plur.
adsultati, –ae, –a eratis
III plur.
adsultati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
adsultatus, –a, –um ero
II sing.
adsultatus, –a, –um eris
III sing.
adsultatus, –a, –um erit
I plur.
adsultati, –ae, –a erimus
II plur.
adsultati, –ae, –a eritis
III plur.
adsultati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
adsulter
II sing.
adsultēris, adsultēre
III sing.
adsultētur
I plur.
adsultēmur
II plur.
adsultemĭni
III plur.
adsultentur
IMPERFETTO
I sing.
adsultārer
II sing.
adsultarēris, adsultarēre
III sing.
adsultarētur
I plur.
adsultarēmur
II plur.
adsultaremĭni
III plur.
adsultarentur
PERFETTO
I sing.
adsultatus, –a, –um sim
II sing.
adsultatus, –a, –um sis
III sing.
adsultatus, –a, –um sit
I plur.
adsultati, –ae, –a simus
II plur.
adsultati, –ae, –a sitis
III plur.
adsultati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
adsultatus, –a, –um essem
II sing.
adsultatus, –a, –um esses
III sing.
adsultatus, –a, –um esset
I plur.
adsultati, –ae, –a essemus
II plur.
adsultati, –ae, –a essetis
III plur.
adsultati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
adsultāre
II plur.
adsultamĭni
FUTURO
II sing.
adsultātor
III sing.
adsultātor
II plur.
III plur.
adsultantor
PARTICIPIO
PERFETTO
adsultatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
adsultāri
PERFETTO
Singolare:
adsultatus, –a, –um esse
Plurale:
adsultati, –ae, –a esse
FUTURO
adsultatum esse
GERUNDIVO
adsultandus, –a, –um
SUPINO
adsultatu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:ADSULTOR100}}