adsentior - Diatesi attiva
(adsentĭor, adsentīris, adsensus sumadsentīri,)verbo intransitivo deponente IV coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA DEPONENTE:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
adsentĭor
II sing.
adsentīris, adsentīre
III sing.
adsentītur
I plur.
adsentīmur
II plur.
adsentimĭni
III plur.
adsentiuntur
IMPERFETTO
I sing.
adsentiēbar
II sing.
adsentiebāris, adsentiebāre
III sing.
adsentiebātur
I plur.
adsentiebāmur
II plur.
adsentiebamĭni
III plur.
adsentiebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
adsentĭar
II sing.
adsentiēris, adsentiēre
III sing.
adsentiētur
I plur.
adsentiēmur
II plur.
adsentiemĭni
III plur.
adsentientur
PERFETTO
I sing.
adsensus, –a, –um sum
II sing.
adsensus, –a, –um es
III sing.
adsensus, –a, –um est
I plur.
adsensi, –ae, –a sumus
II plur.
adsensi, –ae, –a estis
III plur.
adsensi, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
adsensus, –a, –um eram
II sing.
adsensus, –a, –um eras
III sing.
adsensus, –a, –um erat
I plur.
adsensi, –ae, –a eramus
II plur.
adsensi, –ae, –a eratis
III plur.
adsensi, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
adsensus, –a, –um ero
II sing.
adsensus, –a, –um eris
III sing.
adsensus, –a, –um erit
I plur.
adsensi, –ae, –a erimus
II plur.
adsensi, –ae, –a eritis
III plur.
adsensi, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
adsentĭar
II sing.
adsentiāris, adsentiāre
III sing.
adsentiātur
I plur.
adsentiāmur
II plur.
adsentiamĭni
III plur.
adsentiantur
IMPERFETTO
I sing.
adsentīrer
II sing.
adsentirēris, adsentirēre
III sing.
adsentirētur
I plur.
adsentirēmur
II plur.
adsentirēmini
III plur.
adsentirentur
PERFETTO
I sing.
adsensus, –a, –um sim
II sing.
adsensus, –a, –um sis
III sing.
adsensus, –a, –um sit
I plur.
adsensi, –ae, –a simus
II plur.
adsensi, –ae, –a sitis
III plur.
adsensi, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
adsensus, –a, –um essem
II sing.
adsensus, –a, –um esses
III sing.
adsensus, –a, –um esset
I plur.
adsensi, –ae, –a essemus
II plur.
adsensi, –ae, –a essetis
III plur.
adsensi, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
adsentīre
II plur.
adsentīmĭni
FUTURO
II sing.
adsentītor
III sing.
adsentītor
II plur.
–
III plur.
adsentiuntor
INFINITO
PRESENTE
adsentīri
PERFETTO
Singolare:
adsensus, –a, –um esse
Plurale:
adsensi, –ae, –a esse
FUTURO
Singolare:
adsensūrūm, –am, –ūm esse
Plurale:
adsensūros, –as, –a esse
PARTICIPIO
PRESENTE
adsentiens, –ientis
FUTURO
adsensūrūs, –a, –ūm
SUPINO
Attivo:
adsensum
Passivo:
–
GERUNDIO
Genitivo:
adsentiendi
Dativo:
adsentiendo
Accusativo:
adsentiendum
Ablativo:
adsentiendo
GERUNDIVO
–
adsentior v. intr. dep. IV coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android