adpōnor - Diatesi passiva
(adpōno, adpōnis, adposui, adpositum, adpōnĕre)verbo transitivo III coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
adpōnor
II sing.
adpōnĕris, adpōnĕre
III sing.
adpōnĭtur
I plur.
adpōnĭmur
II plur.
adpōnimĭni
III plur.
adpōnuntur
IMPERFETTO
I sing.
adpōnēbar
II sing.
adpōnebāris, adpōnebāre
III sing.
adpōnebātur
I plur.
adpōnebāmur
II plur.
adpōnebamĭni
III plur.
adpōnebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
adpōnar
II sing.
adpōnēris, adpōnēre
III sing.
adpōnētur
I plur.
adpōnēmur
II plur.
adpōnemĭni
III plur.
adpōnentur
PERFETTO
I sing.
adpositus, –a, –um sum
II sing.
adpositus, –a, –um es
III sing.
adpositus, –a, –um est
I plur.
adpositi, –ae, –a sumus
II plur.
adpositi, –ae, –a estis
III plur.
adpositi, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
adpositus, –a, –um eram
II sing.
adpositus, –a, –um eras
III sing.
adpositus, –a, –um erat
I plur.
adpositi, –ae, –a eramus
II plur.
adpositi, –ae, –a eratis
III plur.
adpositi, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
adpositus, –a, –um ero
II sing.
adpositus, –a, –um eris
III sing.
adpositus, –a, –um erit
I plur.
adpositi, –ae, –a erimus
II plur.
adpositi, –ae, –a eritis
III plur.
adpositi, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
adpōnar
II sing.
adpōnāris, adpōnāre
III sing.
adpōnātur
I plur.
adpōnāmur
II plur.
adpōnamĭni
III plur.
adpōnantur
IMPERFETTO
I sing.
adpōnĕrer
II sing.
adpōnerēris, adpōnerēre
III sing.
adpōnerētur
I plur.
adpōnerēmur
II plur.
adpōneremĭni
III plur.
adpōnerentur
PERFETTO
I sing.
adpositus, –a, –um sim
II sing.
adpositus, –a, –um sis
III sing.
adpositus, –a, –um sit
I plur.
adpositi, –ae, –a simus
II plur.
adpositi, –ae, –a sitis
III plur.
adpositi, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
adpositus, –a, –um essem
II sing.
adpositus, –a, –um esses
III sing.
adpositus, –a, –um esset
I plur.
adpositi, –ae, –a essemus
II plur.
adpositi, –ae, –a essetis
III plur.
adpositi, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
adpōnĕre
II plur.
adpōnimĭni
FUTURO
II sing.
adpōnĭtor
III sing.
adpōnĭtor
II plur.
–
III plur.
adpōnuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
adpositus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
adpōni
PERFETTO
Singolare:
adpositus, –a, –um esse
Plurale:
adpositi, –ae, –a esse
FUTURO
adpositum esse
GERUNDIVO
adpōnendus, –a, –um
SUPINO
adpositu
Vedi la forma attiva di questo lemma
adpōnor v. tr. III coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android