adnŏtor - Diatesi passiva
(adnŏto, adnŏtas, adnotavi, adnotatum, adnŏtāre)verbo transitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
adnŏtor
II sing.
adnŏtāris, adnŏtāre
III sing.
adnŏtātur
I plur.
adnŏtāmur
II plur.
adnŏtamĭni
III plur.
adnŏtantur
IMPERFETTO
I sing.
adnŏtābar
II sing.
adnŏtabāris, adnŏtabāre
III sing.
adnŏtabātur
I plur.
adnŏtabāmur
II plur.
adnŏtabamĭni
III plur.
adnŏtabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
adnŏtābor
II sing.
adnŏtabĕris, adnŏtabĕre
III sing.
adnŏtabĭtur
I plur.
adnŏtabĭmur
II plur.
adnŏtabimĭni
III plur.
adnŏtabuntur
PERFETTO
I sing.
adnotatus, –a, –um sum
II sing.
adnotatus, –a, –um es
III sing.
adnotatus, –a, –um est
I plur.
adnotati, –ae, –a sumus
II plur.
adnotati, –ae, –a estis
III plur.
adnotati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
adnotatus, –a, –um eram
II sing.
adnotatus, –a, –um eras
III sing.
adnotatus, –a, –um erat
I plur.
adnotati, –ae, –a eramus
II plur.
adnotati, –ae, –a eratis
III plur.
adnotati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
adnotatus, –a, –um ero
II sing.
adnotatus, –a, –um eris
III sing.
adnotatus, –a, –um erit
I plur.
adnotati, –ae, –a erimus
II plur.
adnotati, –ae, –a eritis
III plur.
adnotati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
adnŏter
II sing.
adnŏtēris, adnŏtēre
III sing.
adnŏtētur
I plur.
adnŏtēmur
II plur.
adnŏtemĭni
III plur.
adnŏtentur
IMPERFETTO
I sing.
adnŏtārer
II sing.
adnŏtarēris, adnŏtarēre
III sing.
adnŏtarētur
I plur.
adnŏtarēmur
II plur.
adnŏtaremĭni
III plur.
adnŏtarentur
PERFETTO
I sing.
adnotatus, –a, –um sim
II sing.
adnotatus, –a, –um sis
III sing.
adnotatus, –a, –um sit
I plur.
adnotati, –ae, –a simus
II plur.
adnotati, –ae, –a sitis
III plur.
adnotati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
adnotatus, –a, –um essem
II sing.
adnotatus, –a, –um esses
III sing.
adnotatus, –a, –um esset
I plur.
adnotati, –ae, –a essemus
II plur.
adnotati, –ae, –a essetis
III plur.
adnotati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
adnŏtāre
II plur.
adnŏtamĭni
FUTURO
II sing.
adnŏtātor
III sing.
adnŏtātor
II plur.
–
III plur.
adnŏtantor
PARTICIPIO
PERFETTO
adnotatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
adnŏtāri
PERFETTO
Singolare:
adnotatus, –a, –um esse
Plurale:
adnotati, –ae, –a esse
FUTURO
adnotatum esse
GERUNDIVO
adnŏtandus, –a, –um
SUPINO
adnotatu
Vedi la forma attiva di questo lemma
adnŏtor v. tr. I coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android