ădhĭbĕor - Diatesi passiva
(ădhĭbĕo, ădhĭbes, adhibui, adhibitum, ădhĭbēre)verbo transitivo II coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
ădhĭbĕor
II sing.
ădhĭbēris, ădhĭbēre
III sing.
ădhĭbētur
I plur.
ădhĭbēmur
II plur.
ădhĭbemĭni
III plur.
ădhĭbentur
IMPERFETTO
I sing.
ădhĭbēbar
II sing.
ădhĭbebāris
III sing.
ădhĭbebātur
I plur.
ădhĭbebāmur
II plur.
ădhĭbebamĭni
III plur.
ădhĭbebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
ădhĭbēbor
II sing.
ădhĭbebĕris, ădhĭbebĕre
III sing.
ădhĭbebĭtur
I plur.
ădhĭbebĭmur
II plur.
ădhĭbebimĭni
III plur.
ădhĭbebuntur
PERFETTO
I sing.
adhibitus, –a, –um sum
II sing.
adhibitus, –a, –um es
III sing.
adhibitus, –a, –um est
I plur.
adhibiti, –ae, –a sumus
II plur.
adhibiti, –ae, –a estis
III plur.
adhibiti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
adhibitus, –a, –um eram
II sing.
adhibitus, –a, –um eras
III sing.
adhibitus, –a, –um erat
I plur.
adhibiti, –ae, –a eramus
II plur.
adhibiti, –ae, –a eratis
III plur.
adhibiti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
adhibitus, –a, –um ero
II sing.
adhibitus, –a, –um eris
III sing.
adhibitus, –a, –um erit
I plur.
adhibiti, –ae, –a erimus
II plur.
adhibiti, –ae, –a eritis
III plur.
adhibiti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
ădhĭbĕar
II sing.
ădhĭbeāris, ădhĭbeāre
III sing.
ădhĭbeātur
I plur.
ădhĭbeāmur
II plur.
ădhĭbeamĭni
III plur.
ădhĭbeantur
IMPERFETTO
I sing.
ădhĭbērer
II sing.
ădhĭberēris, ădhĭberēre
III sing.
ădhĭberētur
I plur.
ădhĭberēmur
II plur.
ădhĭberemĭni
III plur.
ădhĭberentur
PERFETTO
I sing.
adhibitus, –a, –um sim
II sing.
adhibitus, –a, –um sis
III sing.
adhibitus, –a, –um sit
I plur.
adhibiti, –ae, –a simus
II plur.
adhibiti, –ae, –a sitis
III plur.
adhibiti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
adhibitus, –a, –um essem
II sing.
adhibitus, –a, –um esses
III sing.
adhibitus, –a, –um esset
I plur.
adhibiti, –ae, –a essemus
II plur.
adhibiti, –ae, –a essetis
III plur.
adhibiti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
ădhĭbēre
II plur.
ădhĭbemĭni
FUTURO
II sing.
ădhĭbētor
III sing.
ădhĭbētor
II plur.
–
III plur.
ădhĭbentor
PARTICIPIO
PERFETTO
adhibitus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
ădhĭbēri
PERFETTO
Singolare:
adhibitus, –a, –um esse
Plurale:
adhibiti, –ae, –a esse
FUTURO
adhibitum esse
GERUNDIVO
ădhĭbendus, –a, –um
SUPINO
adhibitu
Vedi la forma attiva di questo lemma
ădhĭbĕor v. tr. II coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android