adgnoscor - Diatesi passiva
(adgnosco, adgnoscis, adgnovi, adgnitum, adgnoscĕre)verbo transitivo III coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
adgnoscor
II sing.
adgnoscĕris, adgnoscĕre
III sing.
adgnoscĭtur
I plur.
adgnoscĭmur
II plur.
adgnoscimĭni
III plur.
adgnoscuntur
IMPERFETTO
I sing.
adgnoscēbar
II sing.
adgnoscebāris, adgnoscebāre
III sing.
adgnoscebātur
I plur.
adgnoscebāmur
II plur.
adgnoscebamĭni
III plur.
adgnoscebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
adgnoscar
II sing.
adgnoscēris, adgnoscēre
III sing.
adgnoscētur
I plur.
adgnoscēmur
II plur.
adgnoscemĭni
III plur.
adgnoscentur
PERFETTO
I sing.
adgnitus, –a, –um sum
II sing.
adgnitus, –a, –um es
III sing.
adgnitus, –a, –um est
I plur.
adgniti, –ae, –a sumus
II plur.
adgniti, –ae, –a estis
III plur.
adgniti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
adgnitus, –a, –um eram
II sing.
adgnitus, –a, –um eras
III sing.
adgnitus, –a, –um erat
I plur.
adgniti, –ae, –a eramus
II plur.
adgniti, –ae, –a eratis
III plur.
adgniti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
adgnitus, –a, –um ero
II sing.
adgnitus, –a, –um eris
III sing.
adgnitus, –a, –um erit
I plur.
adgniti, –ae, –a erimus
II plur.
adgniti, –ae, –a eritis
III plur.
adgniti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
adgnoscar
II sing.
adgnoscāris, adgnoscāre
III sing.
adgnoscātur
I plur.
adgnoscāmur
II plur.
adgnoscamĭni
III plur.
adgnoscantur
IMPERFETTO
I sing.
adgnoscĕrer
II sing.
adgnoscerēris, adgnoscerēre
III sing.
adgnoscerētur
I plur.
adgnoscerēmur
II plur.
adgnosceremĭni
III plur.
adgnoscerentur
PERFETTO
I sing.
adgnitus, –a, –um sim
II sing.
adgnitus, –a, –um sis
III sing.
adgnitus, –a, –um sit
I plur.
adgniti, –ae, –a simus
II plur.
adgniti, –ae, –a sitis
III plur.
adgniti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
adgnitus, –a, –um essem
II sing.
adgnitus, –a, –um esses
III sing.
adgnitus, –a, –um esset
I plur.
adgniti, –ae, –a essemus
II plur.
adgniti, –ae, –a essetis
III plur.
adgniti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
adgnoscĕre
II plur.
adgnoscimĭni
FUTURO
II sing.
adgnoscĭtor
III sing.
adgnoscĭtor
II plur.
–
III plur.
adgnoscuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
adgnitus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
adgnosci
PERFETTO
Singolare:
adgnitus, –a, –um esse
Plurale:
adgniti, –ae, –a esse
FUTURO
adgnitum esse
GERUNDIVO
adgnoscendus, –a, –um
SUPINO
adgnitu
Vedi la forma attiva di questo lemma
adgnoscor v. tr. III coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android